Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλους!!
Οι γιορτινές μέρες μας έφεραν κοντά στους αγαπημένους μας. Η Μεγάλη Εβδομάδα μας οδήγησε στις εκκλησίες και τελικά Μεγάλο Σάββατο βράδυ γιορτάσαμε μεγαλειωδώς την Ανάσταση. Αβγά, ψητά και σαλάτες είχαν την τιμητική τους!
Εμάς η Κυριακή του Πάσχα μας επιφύλασσε ένα μικρό ταξιδάκι στην Πρέβεζα, μια πόλη 20.000 κατοίκων η οποία ιδρύθηκε μετά την παρακμή της αρχαίας Νικόπολης. Αρχικά ήταν ενα ψαροχώρι το οποίο γνώρισε πολλούς δυνάστες - τουρκοκρατία, ενετοκρατία, γαλλοκρατία και ξανά τουρκοκρατία. Όλα αυτά ως το 1912…
Οι δρόμοι κοντά στο λιμάνι είναι στενοί και πλακόστροτοι. Τα δέντρα και τα λουλούδια αγκαλιάζουν τα σπίτια. Η Παλιά Πόλη, με τα σπίτια του 19ου και 20ου αιώνα, συνδυάζοντας στοιχεία ηπειρώτικης και οθωμανικής αρχιτεκτονικής με χαρακτηριστικά μπαρόκ των Ιόνιων νησιών καθώς και νεοκλασικά, δίνει μια ζωντανή εικόνα της Παριζιάνικης κοινωνίας εκείνης της εποχής.
Το κάθε στενό επιφυλάσσει στον επισκέπτη κάτι ξεχωριστό…
Στο ιστορικό κέντρο της πόλης ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους. Λευκός και αρμονικός. Το περίφημο ηλιακό ρολόι είναι κτίσμα του 1752 (δείγμα της ενετικής κυριαρχίας). Αργότερα προστέθηκε το “καπέλο” και το καμπαναριό.
Το κτήριο του Δικαστικού μεγάρου χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα - τότε αποτελούσε το Διοικητήριο της πόλης. Είναι διώροφο με τον χαρακτηριστικό ρυθμό των οθωμανικών δημοσίων κτηρίων της εποχής.
Το κτήριο της Εθνικής τραπέζης χτίστηκε το 1930-1932 και αποτελεί αρχιτεκτονικό δείγμα νεότερων δημοσίων κτηρίων που κατασκευάσθηκαν μετά την απελευθέρωση (1913).
Η πόλη έχει συνδέσει το όνομά της με τον Κ. Καρυωτάκη, τον γνωστό πεσιμιστή, σκεπτικιστή και μελαγχολικό ποιητή. Έμεινε στην πόλη μόλις 33 μέρες. Εργαζόταν στο κτήριο της Νομαρχίας και διέμενε στην οδό Δαρδανελλίων στο Σεϊτάν Παζάρ (Διαβολοπάζαρο - η ονομασία παραπέμπει, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, στις σχέσεις μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων της περιοχής), πριν αυτοκτονήσει το 1928.
Τα καφέ που βρίσκονται μπροστά στο λιμάνι σφύζουν από ζωή… Η θέα είναι μαγευτική και ηρεμεί τον κάθε επισκέπτη.
Παράλληλα διάφορα καΐκια, μικρά πλοία και σκάφη αράζουν στην μαρίνα.
Ένα παλιό σκουριασμένο σκαρί μας κάνει να αναπολούμε την παλιά του ζωή..
Και σε έναν τοίχo ένας γλυκός διάλογος…
Και κάπως έτσι ο περίπατος έλαβε τέλος. Οι αναμνήσεις όμως ζωηρές έρχονται και επανέρχονται!
Καλή σας (ηλιόλουστη) μέρα!
1 σχόλια:
πάντα μας ταξιδεύεις με εξαιρετικό τρόπο και δημιουργείς μια αίσθηση αισιοδοξίας, γιαυτό σε αγαπάμε!! ο τρόπος γραφής σου είναι τέτοιος ώστε να νιώθει κάθε ένας που διαβάζει το κείμενο ότι πράγματι ταξίδεψε στην Πρέβεζα....και κάθε φορά που νιώθει εγκλωβισμένος μέσα σε αυτή την κατά τα άλλα υπέροχη Ξάνθη μας όταν κοιτάζει τις φωτογραφίες σου αναθαρρεί και σκέφτεται με λαχτάρα το καλοκαιράκι που έρχεται!!
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε μας το σχόλιο σας...