mmmm...Pizza!!!

Pizza. Ένα από τα πιο κλασικά και αναγνωρίσιμα εδέσματα. Την έχουμε συνδέσει με την Ιταλία και δικαίως, αλλά η αλήθεια είναι ότι Έλληνες, Αιγύπτιοι και Βαβυλώνιοι έθεσαν τις βάσεις της.  

Πάντως, για πρώτη φορά σε γραπτή μορφή, εμφανίστηκε το 1000 μ.Χ., με τη μορφή  της λέξης σε ναπολιτάνικη διάλεκτο picea ή piza, και πιθανότατα αναφερόταν στον τρόπο που η  καυτή πίτα βγαίνει από τον φούρνο. Μέχρι τον 16ο αιώνα η ντομάτα ήταν άγνωστη στην Ιταλία και η πίτσα δεν περιείχε σάλτσα. Επίσης, το δεύτερο βασικό συστατικό της σημερινής πίτσας, η μοτσαρέλα, εμφανίστηκε στην ιταλική κουζίνα μόλις τον 19ο αιώνα!

Η πρώτη “μοντέρνα”, λοιπόν, πίτσα αποδίδεται στον φούρναρη Raffaele Exposito από την Νάπολη. Το 1889 το “Esposito of Pizzeria di Pietro” (το οποίο υπάρχει ακόμα με την ονομασία “Pizzeria Brandi”) έφτιαξε μια πίτσα ειδικά για την επίσκεψη του Ιταλού βασιλιά Umberto I και την βασίλισσας… Μargherita.  Τότε, λοιπόν, κάνοντας μια παραλλαγή της κλασικής πίτσας alla marinara πρόσθεσαν μοτσαρέλα και βασιλικό δίνοντάς της έναν “πατριωτικό” χαρακτήρα. Γιατί; Γιατί τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας - πράσινο, άσπρο, κόκκινο - αντικατοπτριζόταν στα βασικά υλικά της - βασιλικός, μοτσαρέλα, ντομάτα. Και προς τιμήν της βασίλισσας, η οποία ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα, έλαβε το όνομά της… 

Η ζύμη, λοιπόν, πρέπει να είναι τραγανή και λεπτή. Να μην μας φουσκώνει και να την απολαμβάνουμε ευχάριστα. 

Πειραματίστηκα, έψαξα, δοκίμασα και τελικά βρήκα την τέλεια ζύμη!!

Τα υλικά της:

280 γρ. αλέυρι για όλες τις χρήσεις

20 γρ. λάδι

1 ξερή μαγιά (7 gr.)

150 ml νερό χλιαρό

1 κ. γλ. ζάχαρη

1 κ. γλ. αλάτι

20 ml ελαιόλαδο

Ανακατεύουμε, αρχικά, το αλέυρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Σε άλλο σκεύος ανακατεύουμε το χλιαρό νερό με την μαγιά (Προσοχή!! Το νερό πρέπει να είναι χλιαρό. Σε οποιαδήποτε άλλη θερμοκρασία η ζύμη δεν φουσκώνει και άρα δεν ψήνεται… Το γνωρίζω εκ πείρας…!). Ενώνουμε τα υγρά με τα στερεά στο κάδο του μίξερ (στο οποίο έχουμε ήδη τοποθετήσει τον γάντζο, ώστε να πλαστεί όμορφα το μείγμα για τη ζύμη). Στο τέλος, προσθέτουμε το ελαιόλαδο. Το μείγμα είναι έτοιμο, όταν δεν κολλάει στα τοιχώματα του μίξερ αλλά ούτε στα χέρια μας. Το βάζουμε για λίγη ώρα στον φούρνο (αέρας, 50 βαθμοί C), ώσπου να διπλασιαστεί.

Μόλις φουσκώσει, αφού βάλουμε λαδόκολλα πασπαλισμένη με αλεύρι σε μεγάλο ταψί, την απλώνουμε, ώστε να είναι λεπτή, και την βάζουμε στον φούρνο για 10΄ (αντιστάσεις, 180 βαθμοί C). Παράλληλα, ετοιμάζουμε τα υλικά που θα απλώσουμε από πάνω. 

Προτεινόμενα υλικά:

1/2 κρεμμύδι

1 σκελίδα σκόρδο

250 ml νομάτα στον τρίφτη

3 κ. γλ. ζάχαρη

βασιλικός

αλάτι, πιπέρι

1 μπάλα mozzarella

Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι με το σκόρδο και προσθέτουμε την τριμμένη ντομάτα. Μόλις πάρει βράση χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και την αφήνουμε για 5΄- 7 ακόμη. Έπειτα, την αποσύρουμε και βάζουμε τον βασιλικό, τη ζάχαρη και αλατοπίπερο. Απλώνουμε την σάλτσα πάνω στην ζύμη και την ξαναβάζουμε στον φούρνο 20΄-30΄. Στο τέλος προσθέτουμε και την μοτσαρέλα σε φετούλες. 10 λεπτά ακόμη στον φούρνο και είναι έτοιμη!!

Μπορούμε να προσθέσουμε από πάνω ρόκα, προσούτο (ή καπνιστή γαλοπουλα) και ξερά σύκα… Απογειώνεται και προτείνεται…ανεπυφύλακτα!!