Τα πιο σοκολατένια μπισκότα!!!

Η αλήθεια είναι ότι χορτάσαμε χειμώνα! Οι χαμηλές θερμοκρασίες ήταν για μέρες συνηθισμένο φαινόμενο... Στο αυτοκίνητο η ένδειξη της θερμοκρασίας αναβόσβηνε προτρέποντας οδήγηση με προσοχή, ό,τι ώρα και να ήταν. Αλλά σιγά σιγά και δειλά ο ήλιος ξεπρόβαλε για λιγο όμως... Οι θερμοκρασίες ακόμα κινούνται σε μονοψήφια νούμερα αλλά..που θα πάει...θα έρθει η άνοιξη σύντομα! Ή ετσι θελουμε να πιστεύουμε τουλάχιστον!

Σήμερα λοιπόν σας παρουσιάζω τα πιο σοκολατένια μπισκότα! Η συνταγή έπεσε τυχαία στα χέρια μου! Η εκτέλεση εξέπληξε όλους όσοι τα δοκίμασαν...και ήταν πολλοί!!!

Αλκυονίδες μέρες: μικρες οάσεις αισιοδοξίας!

Ο καιρός περνάει τοοοοοοσο γρήγορα!!! Αποχαιρετήσαμε το 2015... και αισίως υποδεχτήκαμε το 2016!! Η χρόνια μας ξεκίνησε με κρύο και χιόνι αλλά σήμερα ο καιρός μας αποζημίωσε με μια ηλιόλουστη μέρα και σχετικά ζέστη! Εν μέσω λοιπόν του χειμώνα ξεπροβάλουν οι Αλκυονίδες μέρες.

Η μυθολογία μας λοιπόν αναφέρει την Αλκυόνη, την κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.

Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ' τα άλλα πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.

Και επείδη όλα τελικά έχουν ένα άλλο νόημα πέρα από το προφανές ας θεωρήσουμε αυτές τις ηλιόλουστες και ζωηρές μέρες ως μήνυμα ελπίδας και καλοσύνης. Όπως η καλοκαίρια διαδέχεται την βαρυχειμωνιά, έτσι και η κατήφεια ας υποδεχτεί την χαρά και την ευδαιμονία!!!

Καλημέρα σε όλους με την υπόσχεση για περισσότερες αναρτήσεις!!

Σας φιλώ!! 

Καπακομανία, η συλλογή καπακιών που έγινε συνειδητή και συλλογική προσπάθεια!

Δευτέρα μεσημέρι. Μόλις έχω γυρίσει από τη δουλειά. Χρόνος για ξεκούραση δεν υπάρχει. Φαγητό στα γρήγορα, δουλειές, καθημερινές υποχρεώσεις και προετοιμασία για την επόμενη μερα. Και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Κανονίζω έναν γρήγορο απογευματινό καφε με μια φίλη και τον αδερφό της. Ο χώρος συνάντησης είναι ένα καινούριο café στο εμπορικό στο κέντρο της πόλης. Κίνηση δεν υπάρχει ιδιαίτερη μια και η αγορά είναι κλειστή. Λίγοι περαστικοί μόνο και παιδιά που τρέχουν και γελάνε σπάνε την ηρεμία του τοπίου. Οι καφέδες έρχονται και η συζήτηση ξεκινά. Και όλο και πιο συγκεκριμένη γίνεται. Να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα δίνοντας κάτι που για όλους είναι άχρηστο. Και τι είναι αυτο; Μα φυσικά ένα καπάκι. Ένα καπάκι... Κι άλλο καπάκι... Κι άλλο... Και ο στόχος είναι τελικά τα 540.000 καπάκια. Είναι εφικτός άραγε;; Σκέψεις εύκολες υπάρχουν, όπως "δεν θα μπορέσουμε να τα συλλέξουμε","δεν θα μας βοηθήσουνε", "δε θα υπάρξει ανταπόκριση","δεν εχουμε ανθρωπιστική συνείδηση"... Αλλα το ξανασκέφτομαι. Γιατι όχι... Γιατί να μην προσπαθήσουμε; Γιατί να μην δοκιμάσουμε; Άλλωστε ο στόχος είναι ιερός.. Με την ανακύκλωση των καπάκιων θα αγοραστεί ένα αναπηρικό αμαξίδιο για κάποιον συνάνθρωπο μας. Και έτσι πάρθηκε η απόφαση. Τρεις άνθρωποι διαφορετικοί αλλα με τόση ενέργεια και διάθεση εθελοντική καταφέραμε το - για κάποιους, ακόμα και για μας στην αρχή - ανέφικτο. Οι πολίτες της πόλης τελικά ήταν έτοιμοι για αυτη την κίνηση. Μάζευαν καιρό καπακια χωρίς να έχουν συγκεκριμένο στόχο και γνώση για την εξέλιξη. Η δική μας ιδέα τους βρήκε έτοιμους και πρόθυμους να μας δώσουν τα καπάκια τους. Έτσι εχουμε φτάσει στα μισά του στόχου μας. Φυσικά η ενέργεια και ο προσωπικός χρόνος που έχουμε διαθέσει στην συλλογή καπάκιων, στην ενημέρωση και στην προσπαθεια ευαισθητοποίης ανθρώπων από όλο το νομό ειναι αμελητέα μπροστά σε αυτο που εχουμε καταφέρει. Μικρά παιδιά σπεύδουν στις μεγάλες φιάλες συλλογής που έχουν τοποθετηθεί στην πόλη και αφήνουν με αγάπη και χαρά το καπάκι τους. Μια ολόκληρη πόλη μιλά με υπεριφάνεια για τη δράση μας, μυείται στον εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη και στον σεβασμό προς τη διαφορετικότητα. 

Γιατι καμία φορά το ανέφικτο γίνεται εφικτό και χαρίζει αυτο που κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί...την ελπίδα!!!

Όσοι επιθυμούν να μας βοηθήσουν ας επικοινωνήσουν μαζί μας στις σελίδας μας στο facebook:

https://www.facebook.com/kapakomania?ref=aymt_homepage_panel

https://www.facebook.com/SyllogosSterizo?ref=aymt_homepage_panel