Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Cooking. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Cooking. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Στριφτή τυρόπιτα...σουσαμένια!

Βραδιά εκλογών η προηγούμενη Κυριακή.... και όχι μόνο!!
Και βραδιά πίτας..για πρώτη φορά!
Η απόφαση εύκολη και η εκτέλεση επίσης...
Για να δούμε λοιπόν.!

Υλικά για τη γέμιση (ή εναλλακτικά ό,τι τυριά υπάρχουν στο ψυγείο)
600 gr τυριά (εγώ χρησιμοποίησα φέτα, κασέρι, La Vache qui rit-οπωσδήποτε γιατί γίνεται πιο κρεμώδες το μίγμα)
Μυρωδικά (θυμάρι,οπωσδήποτε δεντρολίβανο και κατά προτίμηση φρέσκο!)
Μπαχαρικα (πάπρικα, μαύρο πιπέρι)

Υλικά για τη ζύμη
300 γρ. αλεύρι
5 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.σ. λευκό ξίδι
1 κ.γ. αλάτι
130-150 γρ. νερό

Ξεκινάμε από τη ζύμη. Ανακατεύουμε στο μίξερ με γάντζο όλα τα υλικά ώσπου το μίγμα μας να γίνει ομοιογενές.

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Ριγκατόνι αλά τραπάνι

Η αλήθεια είναι ότι πριν απο λίγο καιρό δεν ευχαριστιόμουν την παραμονή μου στον χώρο της κουζίνας. Δεν είχα διάθεση αλλά πάντα μαγείρευα διαφορετικά πιάτα απο τα ήδη τετριμμένα. Ήταν τότε που “συνάντησα” τον…Τζέιμι Όλιβερ. Ενθουσιάστηκα!! Για ενα χρονικό διάστημα μαγείρευα μόνο τις συνταγές του. Δυσκολευόμουν βέβαια λίγο με τα υλικά του, μια και δεν είχα συνήθησει να τα βρίσκω με ευκολία στα markets. Μετά χαθήκαμε… Και τελευταία ξανά μπήκε στην κουζίνα μου. Αγόρασα και ένα βιβλίο του το οποίο βέβαια περιέχει συνταγες που είχα ήδη παρακολουθήσει στην τηλεόραση. 
Και έτσι μοιραία ήρθε μια συνταγή που παντα προσπερνούσα μια και ένα από τα υλικά δεν υπήρχε ποτέ στο ψυγείο μου. Αντσούγιες…
Κι όμως απογείωσαν την γεύση... Ιδού η συνταγή…
500 γρ. ριγκατόνι
40 γρ. τυρί παρμεζάνα
100 γρ. ολόκληρα ζεματισμένα αμύγδαλα
2 σκελίδες σκόρδο
λίγο μπούκοβο ή 1 φρέσκο τσίλι
2 ματσάκια φρέσκο βασιλικό
4-6 φιλέτα αντσούγιας σε λάδι
450 γρ. ντοματίνια

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Ένα μικρό πάρτυ ονομαστικής εορτής!

Τα γενέθλια και κυρίως οι ονομαστικές εορτές είναι μέρες που όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς θα έρθουν στο σπίτι να ευχηθούν. Η προσμονή για την μέρα του πάρτυ είναι έντονη και η απορία κάθε χρόνο η ίδια - “Τι θα ετοιμάσουμε για να τους προσφέρουμε? “Τι να φτιάξουμε που να ταιριάζει σε ολα τα γούστα και να 'ναι και πεντανόστημο?”; 
Έτσι λοιπόν και φέτος. Κυριακή ήταν η… μεγάλη μέρα!! Από την Τρίτη, λοιπόν, έπεσα σε περισυλλογή. Ποιο θα ‘ναι το μενού;;;
Σίγουρα πρέπει να ακολουθήσω τον σίγουρο δοκιμασμένο δρόμο αλλά να υπάρξει και η πινελιά του νέου και του διαφορετικού. Μετά από ώρες σκέψης, μετά από πολλά περιοδικά και βιβλία που κατέβηκαν από τα ράφια και διαβάστηκαν...ο κύβος ερρίφθη!  Έτοιμο το μενού:

Κέικ με σιρόπι κακάο
Πιτσάκια
Κέικ καρότου
Σκαντζόχοιρος (κορμός με μπισκότα)
Κουλουράκια με μαρμελάδα

Το Σαββατο φυσικά ήταν η μέρα που έγιναν τα ψώνια. Ζάχαρη, αλεύρι, γάλα, μπισκότα, κουβερτούρες, κασέρια, σφολιάτες και τόσα άλλα... Το ψυγείο γέμισε και ο πάγκος άδειασε για να υποδεχτεί ταψιά και ζύμες.
Την Κυριακή το πρωί καταστρώθηκε το σχέδιο. Πρώτα θα γινόταν ο σκαντζόχοιρος μια και έπρεπε να μπει για κάποιες ώρες στο ψυγείο. Καβουρντισμένα αμύγδαλα έγιναν τα φυσικά του όπλα, πράσινο χρωματισμένο ινδοκάρυδο έγινε το χορτάρι και στρογγυλά σοκολατάκια μετατράπηκαν σε λουλούδια. Φαντασία να υπάρχει…

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

mmmm...Pizza!!!

Pizza. Ένα από τα πιο κλασικά και αναγνωρίσιμα εδέσματα. Την έχουμε συνδέσει με την Ιταλία και δικαίως, αλλά η αλήθεια είναι ότι Έλληνες, Αιγύπτιοι και Βαβυλώνιοι έθεσαν τις βάσεις της.  
Πάντως, για πρώτη φορά σε γραπτή μορφή, εμφανίστηκε το 1000 μ.Χ., με τη μορφή  της λέξης σε ναπολιτάνικη διάλεκτο picea ή piza, και πιθανότατα αναφερόταν στον τρόπο που η  καυτή πίτα βγαίνει από τον φούρνο. Μέχρι τον 16ο αιώνα η ντομάτα ήταν άγνωστη στην Ιταλία και η πίτσα δεν περιείχε σάλτσα. Επίσης, το δεύτερο βασικό συστατικό της σημερινής πίτσας, η μοτσαρέλα, εμφανίστηκε στην ιταλική κουζίνα μόλις τον 19ο αιώνα!
Η πρώτη “μοντέρνα”, λοιπόν, πίτσα αποδίδεται στον φούρναρη Raffaele Exposito από την Νάπολη. Το 1889 το “Esposito of Pizzeria di Pietro” (το οποίο υπάρχει ακόμα με την ονομασία “Pizzeria Brandi”) έφτιαξε μια πίτσα ειδικά για την επίσκεψη του Ιταλού βασιλιά Umberto I και την βασίλισσας… Μargherita.  Τότε, λοιπόν, κάνοντας μια παραλλαγή της κλασικής πίτσας alla marinara πρόσθεσαν μοτσαρέλα και βασιλικό δίνοντάς της έναν “πατριωτικό” χαρακτήρα. Γιατί; Γιατί τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας - πράσινο, άσπρο, κόκκινο - αντικατοπτριζόταν στα βασικά υλικά της - βασιλικός, μοτσαρέλα, ντομάτα. Και προς τιμήν της βασίλισσας, η οποία ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα, έλαβε το όνομά της… 
Η ζύμη, λοιπόν, πρέπει να είναι τραγανή και λεπτή. Να μην μας φουσκώνει και να την απολαμβάνουμε ευχάριστα. 
Πειραματίστηκα, έψαξα, δοκίμασα και τελικά βρήκα την τέλεια ζύμη!!