Pizza. Ένα από τα πιο κλασικά και αναγνωρίσιμα εδέσματα. Την έχουμε συνδέσει με την Ιταλία και δικαίως, αλλά η αλήθεια είναι ότι Έλληνες, Αιγύπτιοι και Βαβυλώνιοι έθεσαν τις βάσεις της.
Πάντως, για πρώτη φορά σε γραπτή μορφή, εμφανίστηκε το 1000 μ.Χ., με τη μορφή της λέξης σε ναπολιτάνικη διάλεκτο picea ή piza, και πιθανότατα αναφερόταν στον τρόπο που η καυτή πίτα βγαίνει από τον φούρνο. Μέχρι τον 16ο αιώνα η ντομάτα ήταν άγνωστη στην Ιταλία και η πίτσα δεν περιείχε σάλτσα. Επίσης, το δεύτερο βασικό συστατικό της σημερινής πίτσας, η μοτσαρέλα, εμφανίστηκε στην ιταλική κουζίνα μόλις τον 19ο αιώνα!
Η πρώτη “μοντέρνα”, λοιπόν, πίτσα αποδίδεται στον φούρναρη Raffaele Exposito από την Νάπολη. Το 1889 το “Esposito of Pizzeria di Pietro” (το οποίο υπάρχει ακόμα με την ονομασία “Pizzeria Brandi”) έφτιαξε μια πίτσα ειδικά για την επίσκεψη του Ιταλού βασιλιά Umberto I και την βασίλισσας… Μargherita. Τότε, λοιπόν, κάνοντας μια παραλλαγή της κλασικής πίτσας alla marinara πρόσθεσαν μοτσαρέλα και βασιλικό δίνοντάς της έναν “πατριωτικό” χαρακτήρα. Γιατί; Γιατί τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας - πράσινο, άσπρο, κόκκινο - αντικατοπτριζόταν στα βασικά υλικά της - βασιλικός, μοτσαρέλα, ντομάτα. Και προς τιμήν της βασίλισσας, η οποία ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα, έλαβε το όνομά της…
Η ζύμη, λοιπόν, πρέπει να είναι τραγανή και λεπτή. Να μην μας φουσκώνει και να την απολαμβάνουμε ευχάριστα.
Πειραματίστηκα, έψαξα, δοκίμασα και τελικά βρήκα την τέλεια ζύμη!!