Πραγματικά!! Όταν το σπίτι μυρίζει γλυκά είναι το κάτι άλλο!!! Και μάλιστα όταν μοσχοβολάει τσουρέκι...είναι τέλεια!! Χθες λοιπόν επιδοθήκαμε στην παρασκευή τσουρεκιών!!
Χρόνια τώρα κάθε Μ. Δευτέρα τρεις γενιές γυναικών φτιάχνουμε τα παραδοσιακά μας τσουρέκια. Η γιαγιά, η κόρη κι εγγονή...! Υπέροχη συνήθεια και σίγουρα...ανεκτίμητη!! Όσες δουλειές κι αν έχουμε, όσο κουρασμένες κι αν είμαστε το ραντεβού ειναι αδιαπραγμάτευτο!!
Πρωί πρωί λοιπόν ξεκίνησε το μέτρημα. Μπαχαρικά, σκληρό αλεύρι, αυγά, βούτυρο, ζάχαρη. Διαφωνίες, συζητήσεις, γέλια... Και αφού ολα ζυγιστούν έρχεται η ώρα του ζυμώματος στην παραδοσιακή και παλιά σκάφη της γιαγιάς. Κουραστικότατη διαδικασία αλλά βασική για το υπέροχο αποτέλεσμα. Και μετά... ζέστη, "φάσκιωμα" της σκάφης με τη ζύμη και φούσκωμα...φούσκωμα... Αναμονή. Ξανά γέλια, συζητήσεις, ιστορίες. Ώσπου η ζύμη τετραπλασιάζεται και σχεδόν ξεχειλίζει. Τότε δίνεται το έναυσμα για το πλάσιμο σε πλεξούδες... Εκεί αναλαμβάνει η επόμενη γενιά... Η κόρη... Είναι δύσκολη διαδικασία. Θέλει μέθοδο και υπομονή.
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία... Λωρίδα - λωρίδα πλάθονται όλες οι πλεξούδες και τρεις-τρεις τοποθετούνται στα μεγάλα ταψιά.
Ταυτόχρονα η εγγονή - τρίτη γενιά - χωρίζει ένα μικρό μέρος από την ζύμη για να δημιουργήσει μικρότερα - σχεδόν ατομικά - τσουρεκάκια. Τα σχέδια διαφορά - σαλιγγαρακια, γράμματα, πλεξουδακια και ό,τι αλλο εμπνευστεί. Και πάλι ζέστη... και φούσκωμα...φούσκωμα... Και μετα από αρκετή ώρα είναι έτοιμα για ψήσιμο. Τελευταία πινελιά σουσάμι η αμύγδαλα πάνω τους. Οι μυρωδιές δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο!!! Όσο ψήνονται όλοι είναι σε αναμονή.. Πόσο ακόμα να περιμένουμε τη στιγμή που θα τα γευτούμε!!!
Κάθε χρόνο το αποτέλεσμα μας δικαιώνει!! Τα τσουρέκια ειναι και πάλι άψογα!!
Και δίπλα στην παράδοση... Κι ένας νεωτερισμός!! Αυγά σαν μικρά έργα τέχνης... Διαφορετικά, ρομαντικά, εντυπωσιακά...
Καλή συνέχεια!!
1 σχόλια:
καλημέρα! θα ξεκινήσω με σχόλιο στο νεωτερισμό.....τον ακολούθησα και πέτυχε....και μαλιστα τα αυγά ήταν απλά τέλεια.πολύ ωραίος τρόπος να τα "βάφουμε " όλοι....του χρόνου τώρα ή σήμερα που ακόμα μπορούμε...Ακόμα και εγώ τα κατάφερα τελικά...χαχα. τώρα για το εξαιρετικό τσουρέκι, που ευτυχώς είχα τη τύχη να δοκιμάσω και να μη μείνω στη φωτογραφία, έχω να πω ένα μεγάλο μπράβο στη γιαγιά της Βικτώριας κυρίως που με αγάπη μεταφέρει όλη τη γνώση της στις επόμενες γενιές... δεν είναι η νοστιμιά μόνο που μετράει βέβαια αλλά το ότι όποτε δοκιμάζουμε κάθε μπουκιά θυμίζει οικογένεια, αγάπη και γιαγιούλα!!κυρίως...ελπίζω οι μανούλες να μη θυμώσουν .... :-)
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε μας το σχόλιο σας...